بررسی اثربخشی آموزش با تأکید بر راه حل های چندگانه در نگرش دانش آموزان نسبت به درس ریاضی

زمینه و اهداف: هدف کلی پژوهش حاضر، بررسی میزان اثربخشی آموزش با تأکید بر راه حل های چندگانه، در بهبود نگرش دانش آموزان متوسطه نسبت به درس ریاضی است. روش بررسی: روش پژوهش، کنش پژوهی است که هرچند با رویکرد کیفی قرابت بیشتری دارد، اما در بطن انجام آن، از روش شبه آزمایشی و به تبع آن آزمون های آماری نیز استفاده شده است. در این مطالعه 47 دانش آموز در گروه مداخله و 54 دانش آموز در گروه کنترل شرکت داشتند که همگی در سال تحصیلی 1395 -1394، در مدارس دولتی دخترانه  شهر تهران در دو رشته ریاضی و تجربی، مشغول به تحصیل بودند. ابزار این مطالعه، پرسشنامه پالاسیوس، اریاس و اریاس (2014) است که در مقیاسی لیکرتی، نگرش دانش آموزان را نسبت به ریاضی در قالب چهار مؤلفه سودمندی ریاضیات، لذت ریاضی، احساس ناتوانی و خود پنداره ریاضی، موردسنجش قرار می دهد. یافته ها: یافته های این مطالعه حاکی از آن است که تمامی مؤلفه های نگرش در هر دو گروه ریاضی و تجربی به شکلی معنادار رشد مثبت داشته است. با این تفاوت که گروه ریاضی در محور لذت ریاضی، نسبت به گروه تجربی رشد بیشتری داشته است. نتایج آزمون تعقیبی توکی نیز نشان می دهد که میانگین گروه مداخله در هر دو گروه ریاضی و تجربی نسبت به گروه کنترل، در تمامی مؤلفه های نگرش بالاتر است. نتیجه گیری: رشد مثبت تمامی مؤلفه های نگرشی در هر دو گروه ریاضی و تجربی و فاصله معنادار گروه مداخله و کنترل در تمامی مؤلفه ها نشان می دهد که این رویکرد تدریس توانسته است در بهبود نگرش دانش آموزان نسبت به ریاضی موفق عمل کند.